نون بُری

دنیا پر از آدمای مختلف و جاهای مختلف و آداب و رسوم مختلف و قوانین مختلف و خیلی چیزای مختلف دیگه اما تو همه جا شرافت و مردونگی و صداقت و کلا آدم بودن وجود داره و به عنوان یه ارزش خوب به حساب می آد.

اما متاسفانه تو کشور مثلا ما با اینکه همه این چیزارو میدونن ولی نمیدونم چرا خوشونو به نفهمی زدنو دارن کارایی میکنن که حتما تو همین دنیا گریبانشو میگیره و به عبارت خودمونی خدا میذاره تو کاسشون.

نون بری 

مثلا طرف 5 ساله داره تو یه آرایشگاه جون میکنه و کار یاد میگیره و مشتری های خودشو داره و داره پا میگیره که میان و زاغ سیاه یا سفید یا بی رنگشو چوب میزنن و زیرآب بدبختو میزنن و میتدازنش بیرون و صندلیشو میگیرن.

یا مثلا تو اداره طرف میخواد ادامه تحصیل بده و تو کار و موقعیتش موفق باشه، میانو اونقد چوب لا چرخ بدبخت میذارن که بدبختو از هر چی درسه میندازن.

یا تو هرجای دیگه که پاتو میذاری این وضعیتو میبینی و اگه تجربشو داشته باشی جز ناراحتی چیزی نصیبت نمیشه.

چراباید طوری بشیم که موفقیت دیگران مثل تیغ بره تو چشممون و نه تنها خودمون واسش زحمت نکشیم بلکه نذاریم بقیه هم تلاششونو بکنن. 

چرا باید از لحاظ فرهنگی اونقدرلخت شده باشیم که حتی فکر پوشوندش تو مخیلمونم نگنجه...

نظر خودم: به یه چیزی خلی اعتقاد دارم و اون جریان کاسه و خداست. هر کاری بکنیم چه خوب و چه بد خدا همونو میذاره تو کاسمون.