دنیا پر از آدمای مختلف و جاهای مختلف و آداب و رسوم مختلف و قوانین مختلف و خیلی چیزای مختلف دیگه اما تو همه جا شرافت و مردونگی و صداقت و کلا آدم بودن وجود داره و به عنوان یه ارزش خوب به حساب می آد.
اما متاسفانه تو کشور مثلا ما با اینکه همه این چیزارو میدونن ولی نمیدونم چرا خوشونو به نفهمی زدنو دارن کارایی میکنن که حتما تو همین دنیا گریبانشو میگیره و به عبارت خودمونی خدا میذاره تو کاسشون.
نون بری
مثلا طرف 5 ساله داره تو یه آرایشگاه جون میکنه و کار یاد میگیره و مشتری های خودشو داره و داره پا میگیره که میان و زاغ سیاه یا سفید یا بی رنگشو چوب میزنن و زیرآب بدبختو میزنن و میتدازنش بیرون و صندلیشو میگیرن.
یا مثلا تو اداره طرف میخواد ادامه تحصیل بده و تو کار و موقعیتش موفق باشه، میانو اونقد چوب لا چرخ بدبخت میذارن که بدبختو از هر چی درسه میندازن.
یا تو هرجای دیگه که پاتو میذاری این وضعیتو میبینی و اگه تجربشو داشته باشی جز ناراحتی چیزی نصیبت نمیشه.
چراباید طوری بشیم که موفقیت دیگران مثل تیغ بره تو چشممون و نه تنها خودمون واسش زحمت نکشیم بلکه نذاریم بقیه هم تلاششونو بکنن.
چرا باید از لحاظ فرهنگی اونقدرلخت شده باشیم که حتی فکر پوشوندش تو مخیلمونم نگنجه...
نظر خودم: به یه چیزی خلی اعتقاد دارم و اون جریان کاسه و خداست. هر کاری بکنیم چه خوب و چه بد خدا همونو میذاره تو کاسمون.
روبروی من نشسته بود و منظر بود تا نوبتش بشه. و من طبق عادت خوب یا بد زل زده بودم بهش1.
اصلا ایرادی نداشت. هیچ زشتی و یا ایرادی تو صورتش نمیدیدی. موهاش ابروهش گونه هاش بینی ش لبهاش دندوناش هیکلش و... همه مناسب و یک بود.
ولی وقتی به دستاش نگاه کردم اون ظرافتی رو که باید میدیدمو ندیدم. ناخنای کوتاه و دست های کارکرده که معلوم بود کار خونه اینجوریش نکرده!
خانمی که کنار دستم نشسته بود سر حرفو باز کرد و ازش پرسید واسه چی اومده و ... که حرف به اینجا رسید که چندسالشه و ازدواج کرده یا نه که من گوشام تیز شد. گفت 16 سالگی ازدواج کرده و الآن یه دختر 14 ساله داره و 6 ساله که طلاق گرفته چون شوهرش معتاد بوده و چند باری هم تو کمپ خوابونده بودتش و اما فایده نداشته ولی بازم تحمل میکرده و بالاخره با 1000 بدبختی طلاقشو گرفته.
الآنم خودش سرپرسته خانواره و با چرخکاری روزگار میگذرونه. میگفت هرکی من و دخترمو میبینه میگه شما دو تا خواهرین و باورش نمیشه که من مامانشم.
اومده بود واسه چک آپ. شهرداری یه طرح داده به عنوان طرح توانمندسازی زنان سرپرست خانوار و اونم اومده بود که با شرکت تو این طرح اسمش از لیست حذف نشه و بیمه تکمیلی اش نسوزه!
از 7 صبح اونجا بود و ساعت 5 بعد از ظهر بود که هنوز وقتش نشده بود. دخترشم خونه بود.
40 تا زن سرپرست خانوارو آورده بودن اونجا و بدون هیچ هماهنگی و نظمی رهاشون کرده بودن تو بیمارستان و میخواستن که توانمندشون کنن.
دست شهرداری درد نکنه. تا باشه از این چک آپا.
1. من کلا علاقه به نگاه کردن هر چی خوشگله دارم مخصوصا این دختر پسرای نوجوون و تازه به دوران رسیده که کلشون بوی قرمه سبزی میده و تو مخشون یه چیزای دیگه ست که تو یه سن خاصی به وجود میاد.
پ.ن. به خدا چشم چرون نیستم از تیپشون خوشم میاد. مثل دیدن شو از تلویزیون!
به جای نفرین تاریکی چراغی بیفروزید.
کنفسیوس
توضیح: این جمله رو یه دوست عزیزی برام فرستاد و من رو تکونم داد.
دیدم نه تنهاراست میگه بلکه درست هم میگه.
ولی باید اول مفهوم چراغ و تاریکی رو خوب دونست.
ببخش که چندروزیست دوباره تلخم
ببخش که باز کم یا پر حرفم
بغضم لخته خونی شده است غلیظ
ببخش بغضم را که باران نمیشود بر تختم
ببخش که گذشته ام زخم دار است
ببخش که افکارم رقص کفتار است
دیگر نگران نیستم بر این سردردهای مریض
ببخش که زانوانم درد دار است
ببخش و باز دوستت دارم
ببخش و بمان که دوستت دارم
همه دنیایم تویی ای نازنین ای عزیز
ببخش و بدانکه تا ابد دوستت دارم.
پ.ن.
1. محض اطلاع این شعرو همسرم برام امروز گفته
2.گفتم وبلاگو با شعر آقا متبرک کنم
3. بله کسی منو صدا کرد ؟ کیه؟ کیه؟
من امروز ...
دست ها را برده ام بالا
و از عمق وجود خود
خدایم را صدا کردم
نمی دانم چه می خواهی
ولی امروز...
برای تو
برای رفع غم هایت
برای قلب زیبایت
برای آرزوهایت
به درگاهش دعا کردم
و می دانم!
خدا از آرزوهایت خبر دارد
یقین دارم!
دعاهایم اثر دارد.